Cümlenin ögeleri belli bir sıra içinde bulunur. Önce temel öge olan yüklem ve özne bulunur. Daha sonra yardımcı ögeler (tümleçler) bulunur.
Yüklem: Cümlede yargı bildiren çekimli bir eylem ya da ek-eylemle çekimlenmiş ad soylu bir sözcük ya da söz öbeğidir.
Önümüzdeki hafta seni ararım. / çekimli eylem
Büyük ablası da öğretmenmiş. / ek-eylemle çekimlenmiş ad
Yüklem kurallı cümlelerde sonda, devrik cümlelerde başta ya da ortadadır.
Seni andım dün gece.
Sensin içimdeki yangının tek nedeni.
Yüklem birden çok sözcükten (ad tamlaması, sıfat tamlaması, deyim, ikileme, birleşik eylem...) oluşabilir.
Ağaçtaki erikler, kırmızı kırmızıydı. / ikileme
Çocuğum istediği basit bir oyuncaktı. / sıfat tamlaması
En son sığınacağı yer babasının eviydi. / ad tamlaması
O şehirde çok mutlu olmuştuk. / birleşik eylem
Yine küplere binecek annen. / deyim
Yüklem doğru olarak bulunduktan sonra özne bulunur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder