Medrese eğitimi almış aydınların oluşturduğu bir edebiyattır.
Nazım birimi genellikle beyittir, cümle bir beyitte tamamlanır, beyitler arasında konu ve anlam bütünlüğü aranmaz.
Ölçü, aruzdur.
Dil, Arapça, Farsça ve Türkçenin karışımı olan Osmanlıcadır.
Şiirlerde genellikle tam ve zengin uyak kullanılmıştır,
Şiirler, konuyu içeren başlıkları olmadığı için, nazım biçimlerine göre adlandırılır.
Duygu ve düşünceler genellikle kalıplaşmış sözlerle (mazmun) ifade edilir.
Konudan çok, konunun anlatış biçimi önemsenir.
Soyut bir edebiyattır, insan ve doğa gerçeğe uygun değildir.
Genellikle saraya ve çevresine seslenir.
Sanatlara bolca yer verilmiş, sanat yapmak amaç durumuna getirilmiştir.
Ulusal bir edebiyat olmayıp Arap ve İran edebiyatının etkisi çok fazladır.
Şiirde daha çok, aşk, sevgili, içki, din gibi konular işlenmiştir.
Nazım ön planda tutulmuş, nesir pek önemsenmemiştir.
Nesir alanında tezkireler, seyahatnameler, münşeatlar (mektuplar), tarihler, dini metinler ve nasihatnameler yaygındır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder