birsorubiryanıt Arşivinde Ara

birsorubiryanıt / ARADIĞINIZDAN FAZLASI

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

Bir Çift Beyaz Ayakkabı - Kamil Baki


Geçen gün alışveriş yapmak için evden çıkmıştım, biraz ilerleyip sağa döndüğümde sokağın başında biri bir yana diğeri başka bir yana savrulmuş bir çift çocuk ayakkabısıyla göz göze geldim. Beyaz pırıl pırıl bir çift kız çocuğu ayakkabısıydı.

Biraz duraksadım ve yürüyüp gittim.

Marketten alınacaklar vardı. Arkama sağıma bakmadan uzaklaşıp gittim.

Alınacakları marketten aldıktan sonra, aynı yoldan eve yöneldim.

Biraz önce ayakkabıları gördüğüm yere geldiğimde ayakkabıların yerde olmadığını fark ettim.

Sağıma soluma baktığımda duvarın üstünde o beyaz ayakkabılar gözüme ilişti .

Ayakkabılar duvarın üstünde bana bakıyordu.

Bir çift ayakkabı.

Beyaz pırıl pırıl bir çift kız çocuğu ayakkabısı.

Yerden alınmış, özenle duvarın üstüne konmuştu.

Bir ayakkabının ne olduğunu, ne anlam ifade ettiğini bilen biri tarafından alınıp, duvarın üstüne kaldırıldığı kesindi.

O an kendime çok kızdım. Ben neden o ayakkabıları yerden alıp bir kenara koymayı düşünmemiştim?


Mutlaka bir sahibi olmalıydı.

Ne olmuştu acaba?

O ayakkabılar neden sokaktaydı?

Sahibini başına bir şey mi gelmişti?

Sorular, sorular... Kafamda ardı ardına sıralandı.


Belki de yenisi geldiği ya da artık gereksinim duyulmadığı için sokağa atılmıştı o ayakkabılar.

Olamaz mıydı?

Olabilirdi.

Kafam bunlarla meşgulken bir de baktım ki evin önündeyim.

Kapıyı açıp içeri girdim. Eşim elimdekileri alıp mutfağa götürdü.

Ben de oturma odasına geçtim. Televizyonun karşısında dalıp gitmişim çocukluk yıllarıma.

Bayram akşamları geldi gözümün önüne.

Bayramlıklarımız, ayakkabılarımız, kıpır kıpır eden yüreğimiz...

Sabah olmayı bilmezdi o gecelerde.

Yatağımızdan kalkıp kalkıp bakardık ayakkabılarımıza, bayramlıklarımıza.


Televizyonun karşısında ne kadar geçti bilmiyorum. Eşimin sesiyle irkildim.

Kamil, Kamil... ekmek almayı unutmuşsun.

Yerimden kalktım eşimin yanına gittim, hemen alıp geleyim, dedim.

Yemek hazır, fazla oyalanma, dedi.

Kapıyı açıp aşağıya indim. Biraz yürüyüp köşeyi dönünce gözüm duvarın üstüne gitti ister istemez.

Ayakkabılar yoktu.

....!!!


Umarım, bir değer ifade eden, güzel bir yerdedir şimdi o beyaz ayakkabılar.

Kamil Baki
 Eğitimci Yazar








Hiç yorum yok: